Kiedyś nie chciałam uczyć, uważałam, że nie mam cierpliwości ani odpowiednich kompetencji. Jednak potem zaczęłam przygotowywać dzieci i młodzież do matur i egzaminów, szybko okazało się, że wielką satysfakcję daje mi pomaganie innym w odkryciu ich umiejętności i pewności siebie. Potem na studiach pierwszego stopnia poznałam osoby z Ukrainy i Japonii, kiedy zobaczyłam, jak chcą się nauczyć polskiego, to dotarło do mnie, że pomaganie im sprawia, że jeszcze mocniej kocham swój ojczysty język, a ich postępy dawały mi dużo radości, dlatego na studiach drugiego stopnia wzięłam specjalizację glottodydaktyczną i przepadłam – po prostu mam wrażenie, że nawzajem pomagamy sobie rozwijać skrzydła. Uważam również, że uczenie innych daje niesamowite możliwości nam samym, poznaje się różne kultury, otrzymuje się polecenia w zakresie słuchanej muzyki czy książek, co jest niesamowicie interesujące. W wolnym czasie dużo czytam, a także spędzam czas z końmi i rodziną (chociaż te dwie grupy to właściwie to samo).
